DICK VERDULT | 70 min | 2017

Director’s statement

Ik leerde Dick Verdult kennen als een gerucht. Tijdens een tour in Mexico (met de band Aux Raus waarin ik speelde) hoorde ik zijn naam vaak vallen. Dick El Demasiado, de Nederlander die in Latijns- Amerika succes oogstte met zijn experimentele Spaanstalige muziek. We ontmoetten elkaar verschillende keren. Zijn muziek, humor en de jongeren die hij overal als een magneet om zich heen verzamelde, maakten veel indruk.

Bij zijn tentoonstelling in 2011 in het Van Abbemuseum werd me de schaal van zijn onderneming pas echt duidelijk: zijn verleden en heden als filmmaker, beeldend kunstenaar, schrijver. De muziek en uitvinding van zijn alter-ego ‘Dick El Demasiado’ bleek slechts één van de concepten in zijn multidisciplinaire praktijk. In de catalogus van de solo-tentoonstelling in Museo El Chopo Unam (Mexico DF) schrijft de Mexicaanse curator Cuauhtémoc Medina: ‘Dick laat zich niet opsluiten binnen de vier muren van zijn materiaal. Het is een kunstenaar die altijd aan het uitspreiden is. Hij is in essentie zonder begin of einde, een antwoord op het overweldigende en monsterlijke van het leven‘.

Met zijn grillige, compromisloze en avontuurlijke werk en multi-disciplinaire praktijk, lijkt Verdult een schakel tussen het anarchisme van de jaren ’60, het Do It Yourself van de jaren ’80 en de huidige internet-generatie. In een benauwend, xenofobisch cultureel klimaat is het plezier dat Verdult beleeft aan de complexiteit van een globaliserende cultuur fris en actueel. Deze vrijheid is het kloppende hart van de film.

Cumbia has steadily spread to the world in the past several years and into the club scene as well, led by Manu Chao and this eccentric Dutch man based in Argentina, Dick El Demasiado. If Manu was missionary style, Dick is stand-up doggy style.
– Shinya Matsuyana (Japan)

Dick [is] known as the godfather of experimental cumbia in Argentina. […] The second edition of the Festicumex, held in Buenos Aires in April 2003 – bringing together cumbia, electronica, and regional folk music from the interior provinces of Argentina – would later be remembered as a historic moment in the city’s experimental music history.”
– Bridget Gleeson, BBC (UK)

Je tast, maar raakt nét niet aan. Je volgt de choreografie die Verdult heeft uitgestippeld. Absurdistisch is die choreografie, vol toevallige schoonheid en mededogen. Als alles is gezien, maar niet alles per se begrepen, dan vertrek je, in de wetenschap iets speciaals te hebben meegemaakt.
– Lucette ter Borg, NRC